Miejska Biblioteka Publiczna

W skromnym hotelu w południowym Londynie znaleziono zwłoki młodego Szweda. Wkrótce potem dochodzi do podobnego morderstwa w Göteborgu. Krwawe ślady każą przypuszczać, że w hotelowym pokoju odbył się makabryczny taniec. Dla Erika Wintera i jego współpracowników te wydarzenia są początkiem najtrudniejszego śledztwa, z jakim mieli do czynienia. Taniec z aniołem zapoczątkował cieszący się dużą popularnością cykl 10 powieści kryminalnych z komisarzem Erikiem Winterem, trzydziestosiedmioletnim kawalerem i snobem, uwielbiającym Johna Coltrane`a, koszykówkę, piłkę nożną, piwo i kupującym koszule na Jermyn Street w Londynie. Te pełne napięcia thrillery o wyobcowaniu, degradacji, ludzkim niepokoju i tajemnicach, opowiedziane z wyczuciem i czarnym humorem. Powieści, które zmuszają do zastanowienia się także nad sprawami daleko odbiegającymi od właściwej fabuły.

Dobiega końca gorące lato. Urlop komisarza Erika Wintera zostaje przerwany nagle, o czwartej rano. Nad jeziorem w pobliżu Göteborga znaleziono zwłoki młodej kobiety. Nikt nie wie, jak się nazywała, najprawdopodobniej nikt nie zgłosił jej zaginięcia. Jedyną rzeczą, której Winter jest pewien, jest to, że kobieta miała dziecko. Stopniowo komisarz dochodzi do wniosku, że aby znaleźć odpowiedź na mnożące się pytania, musi cofnąć się daleko w przeszłość, by znaleźć odpowiedź na mrożące się pytania.

Komisarza Erika Wintera czeka trudny powrót ze słonecznej Hiszpanii, gdzie nie bawił bynajmniej na wakacjach - pojechał odwiedzić ojca, leżącego w miejscowym szpitalu po ostrym ataku serca, a przy okazji dokonywał trudnego podsumowania własnego życia. W Göteborgu pochłania go sprawa podwójnego morderstwa, którego sprawca zdaje się wciągnąć policję w przewrotną grę, zostawiając za sobą wskazówki. Kiedy zagrożenie dotyka bezpośrednio rodziny Wintera, komisarz zdaje sobie sprawę, że od początku sam był częścią makabrycznej gry. Słońce i cień to trzeci tom cieszącego się dużą popularnością cyklu 10 powieści kryminalnych połączonych postacią komisarza Erika Wintera - snoba, pasjonata jazzu, piłki nożnej, piwa i zakupów w Londynie. To pełne napięcia thrillery o mrocznych zakamarkach ludzkiej duszy. Opowiedziane z ironicznym dystansem, zmuszają do refleksji nad sprawami daleko odbiegającymi od sensacyjnej fabuły.

W Göteborgu panuje niezwykle upalne lato. W parku znaleziono zwłoki zgwałconej dziewczyny. Komisarz Erik Winter odkrywa, że w tym samym miejscu pięć lat wcześniej popełniono podobne przestępstwo, do dziś jednak nierozwiązane. Wkrótce dochodzi do kolejnego gwałtu i kolejnej śmierci. Czy wszystkie te zabójstwa coś łączy? Winter wraca do starego śledztwa, a jednocześnie próbuje rozwiązać zagadkę ostatnich morderstw. Wydaje się, że to zadanie niemal nie do wykonania, ale komisarz pewien jest jednego: prędzej czy później morderca powróci na miejsce zbrodni.

Policja w Göteborgu otrzymuje co jakiś czas zgłoszenia, że nieznajomy mężczyzna zaczepia małe dzieci i proponując słodycze, zwabia je do samochodu. Ponieważ nie dochodzi do przestępstwa, zgłoszenia są ignorowane. Jednak pewnego dnia z placu zabaw zostaje porwany czteroletni chłopczyk. Kiedy się odnajduje, przerażony i poturbowany, wiele wskazuje na to, że wykorzystano go seksualnie. W tym samym czasie komisarz Erik Winter prowadzi śledztwo w sprawie serii brutalnych napaści na młodych mężczyzn. Zaczyna podejrzewać, że między obiema sprawami istnieje związek. Tuż przed Wigilią zostaje porwane kolejne dziecko. Tym razem przepada bez wieści. Okres świąteczny zmienia się w prawdziwy koszmar dla komisarza, który wie, że musi działać błyskawicznie, by zapobiec straszliwej tragedii. Niebo to miejsce na ziemi to piąty tom cieszącego się dużą popularnością cyklu 10 powieści kryminalnych połączonych postacią komisarza Erika Wintera. To pełne napięcia thrillery o mrocznych zakamarkach ludzkiej duszy. Opowiedziane z ironicznym dystansem, zmuszają do refleksji nad sprawami daleko odbiegającymi od sensacyjnej fabuły.

Podczas drugiej wojny światowej u wybrzeży Szkocji zaginął John Osvald, szwedzki rybak. Sześćdziesiąt lat później jego syn Axel w tym samym miejscu znika bez śladu w trakcie podróży do Szkocji. Na prośbę jego zaniepokojonej córki Erik Winter podejmuje się zbadać tę sprawę. Kolejny raz spotyka swojego kolegę po fachu, Stevea MacDonalda, by wraz z nim przeprowadzić śledztwo. Jednak tym razem przyjmuje ono obrót, jakiego żaden z nich nie mógł się spodziewać. W tym samym czasie w Göteborgu inspektor Aneta Djanali bada sprawę mężczyzny podejrzanego o znęcanie się nad żoną. Policjantka mimowolnie zostaje wciągnięta w wydarzenia, któe skłaniają ją do refleksji nad własną przeszłością...

W pokoju hotelowym w Goteborgu znaleziono zwłoki młodej kobiety. Kiedy Erik Winter przybywa na miejsce zbrodni, uświadamia sobie, że już wcześniej był w tym samym pokoju. Poprzednie śledztwo dotyczyło zaginionej kobiety, której ciała nigdy nie odnaleziono. Komisarz jest pewien, że 18 lat temu przeoczył coś, co powinien był zrozumieć, zinterpretować, ale mu umknęło. Czy te dwie ofiary łączyło coś więcej niż tylko pokój numer 10? Wkrótce dochodzi do kolejnego morderstwa... Pokój numer 10 to siódmy tom cieszącego się dużą popularnością cyklu dziesięciu powieści kryminalnych połączonych postacią komisarza Erika Wintera. To pełne napięcia thrillery o mrocznych zakamarkach ludzkiej duszy. Opowiedziane z ironicznym dystansem

W osiedlowym sklepie na przedmieściach Göteborga w brutalny sposób zostaje zamordowanych trzech mężczyzn. Strzały padły z bliska. W kasie nie ubyło pieniędzy. Czy ofiary znały morderców? Czy ktoś wykonał na nich wyrok? Ci, którzy mogą coś wiedzieć o tej sprawie, znikają w tajemniczych okolicznościach. Nikt nie chce współpracować z policją, wszyscy uparcie milczą. Erik Winter rozpoczyna najtrudniejsze śledztwo w swojej policyjnej karierze. Obserwuje go chłopiec na rowerze, ale znika bez śladu, dgy Winter próbuje nawiązać z nim kontakt. Komisarz musi do niego dotrzeć, zanim ktoś go ubiegnie...

Lato 1975 roku. Z obozu młodzieżowego na wyspie Brännö w tajemniczych okolicznościach znika piętnastoletnia dziewczyna. Długie poszukiwania są bezskuteczne. Trzydzieści lat później, w Göteborgu, pozornie zwykłym ludziom przytrafiają się dziwne rzeczy. Dochodzi do wyjątkowo brutalnego morderstwa. Śledztwo obejmuje komisarz Erik Winter. Wkrótce zespół dochodzeniowy odkrywa przerażającą tajemnicę...

Pewnego grudniowego poranka patrol policyjny zostaje wezwany do mieszkania w eleganckiej dzielnicy Göteborga. Mężczyzna, w stanie ciężkiego szoku, leży obok ciała zamordowanej partnerki. Kilka dni później, w tej samej eleganckiej dzielnicy powtarza się schemat zbrodni. Znalezione zostaje kolejne ciało uduszonej kobiety i męża pogrążonego w szoku. Na początku podejrzenia śledczych kierują się w stronę obu mężczyzn. Jednak młody asystent policyjny zwraca uwagę na pewien szczegół, który nie zgadza się z postawioną hipotezą.

Po dwóch latach rekonwalescencji komisarz Winter wraca do służby, gdzie spotyka dawnych kolegów. Wszystko jest prawie tak samo jak dawniej. Zaraz po powrocie trafia mu się sprawa wyjątkowo makabrycznego morderstwa.W domu na jednej z licznych wysepek w południowej części Göteborga znaleziono ciała trzech ofiar brutalnego mordu: matki i dwojga dzieci. Okazuje się, że w domu było jeszcze niemowlę, które morderca zostawił przy życiu. Kim jest morderca? Dlaczego oszczędził dziecko? Chciał, żeby żyło, czy miało umrzeć powolną śmiercią? Przed Winterem kolejna trudna zagadka do rozwikłania...

W Göteborgu policja znajduje ciało mężczyzny. Trup ma plastikową torbę naciągniętą na głowę. Przy zwłokach leży oddarty kawałek kartonu, a na nim namalowana grubym pędzlem litera. Wkrótce pojawiają się kolejne ofiary. Za każdym razem ciała opatrzone są kawałkiem kartonu z jedną literą. Komisarz Erik Winter usiłuje poskładać elementy układanki, aby odczytać słowo-przesłanie. Nie ustaje też w poszukiwaniu powiązań między zamordowanymi osobami. Czy zdoła dociec prawdy? Park Marconiego to dwunasty tom bestsellerowego cyklu powieści kryminalnych połączonych postacią komisarza Erika Wintera. To pełne napięcia thrillery o mrocznych zakamarkach ludzkiej duszy. Opowiedziane z ironicznym dystansem, zmuszają do refleksji nad sprawami daleko odbiegającymi od sensacyjnej fabuły.